හිත නැවතුනු සිතුවිලි

ඒ නොවැම්බර් මැද හරිය.තාම දෙසැම්බරේට එන නත්තල් හුළං එන්නේ නෑ.ඒත් වේලිච්ච හුළඟක් කොයි වෙලෙත් එහෙට මෙහෙට සක්මන් කරනවා.අවාරෙට හැදුන කොට්ටම්බා ගෙඩි හොයන්න වත්ත උඩහට ගිය මට මගේම අඩියට පෑගෙන කොට්ටං කොළ වල සද්දෙ හුළං සද්දේ මකාගෙන ඇහෙනවා.කොට්ටං ගෙඩි වැටුනට කොළ ගොඩක් හින්දා කකුලෙන් පාද ගත්තොත් මිසක් ඇහැට පේන්නේ නෑ එකක්වත්.ගෙඩි දහයක් විතර හොයා ගත්තායින් පස්සේ මටම ඇති වෙලා ගෙවල් පැත්තට යන්න පටන් ගත්තා.ගේ පැත්තෙන් එන්නෙ හරි පාළු පුසුබක්.ඔය පුස්බ දැන් සෑහෙන කාලෙක ඉඳන් මගේ නාහෙට හරි පුරුදුයි.ඇස් දෙක වහන් උනත් ගේ දොර්කඩටම ගියෑකි සුවඳ දිගේ.අහුල ගත්ත කොට්ටන් ටික මිදුලේ කෙරෝලේ තිබ්බ හීනී තල් ගහ මුලට දාලා ගේ ඇතුලට යන්න හදනකොට ටක් ටක් ගගා තත්ත්පර මැන්න ඔරලෝසුව ඩාන් ඩාන් ගාලා හවස පහට පස් වතාවක් සද්ද කලා. "තව පොඩ්ඩ වෙලාවයිනෙ" මන් මටම කියාගෙන මල් පූජා කරන්න මල් කඩන්න වට්ටියත් අරන් ආවා එළියට. එළියට ආවාම ගෙදරට එන පාර ලොකු පාරට එකතු වෙන තැන හොඳට පේනවා.ඉතින් එතකොටයි දැක්කේ අක්කා බෑග් එකත් අරන් වැනි වැනි වගේ එනවා.මල් වට්ටිය ගේ ඇතුලේ පුටුවකින් තියලා අක්කා ආපු දිහාට දුවන් ගියා. "ඇයි අද