හිත නැවතුනු සිතුවිලි

මම ඒ වෙලාවේ හිටියේ බැල්කනියෙ. උදේ ඉඳන්ම එක සීරුවට තිබ්බ වැස්ස යන්තන් පෑව්වත් පොඩි වැහි බිංදු වැටෙනවා තාමත්. මම බිත්තියට හේත්තු වෙලාම බලාගෙන හිටියා ගෙටත් එහා වත්තටත් එහා තිබ්බ පාර දිහා. බොර පාට වෙච්ච වතුර ගලාගෙන යනවා උඩ ඉඳන් පහළට. ලොකු පාරක් නොවුනත් වාහන එක දෙක යනවා සැරින් සැරේට. පාරේ ඈතින්ම පේනවා අම්මා කෙනෙක් අවුරුදු දහයක විතර ළමයෙක් එක්ක ඉස්කෝලේ ගිහින් එනවා. දෙන්නම එක කුඩේ යට ආවත් ළමයා දුවනවා පාර දෙපැත්තෙන් යන මඩ වතුර පාගන්න. අම්මා කෑගහනවා ඇහුනේ නැතත් අත දික් කරලා සැර කරන හැටි පේනවා හොඳට. ඒ ළමයත් කිසිම ගානක් නැතුව මඩේ දඟලන හැටි කියලා ඒ ගැනත් පොඩි තරහක් හිතේ ඇති කරන් මාත් ආවා බැල්කනියෙ කෙලවරට. ඇවිත් හරහට තියෙන යකඩ පොල්ලක අත් දෙක තියලා උඩ බැලුවෙ වතුර බිංදු තාමත් අහසෙන් වැටෙනවා කියලා දැන දැනම. මුළු අහසම වලාකුළු වලින් වැහිලා. තත්පරයකට අහුරක් ගානේ උඩ ඉඳන් වැටෙනවා වැහි බිංදු. මට වැඩි වෙලාවක් උඩ බලන් ඉන්න බැරි උනේ ඇස් වලට වතුර ගිය හින්දා. මම ආවා දොරත් වහගෙනම කාමරේට. මූණ පිහදාගත්ත මන් කකුල් දෙකත් පාපිස්සෙ පටලගෙන පිහදගත්තා. ඇඳ උඩට ඇවිත් ටික වෙලාවක් යන්නත් කලින් වැස්ස ආයෙමත් වැඩි කරන්න ගත්