හිත නැවතුනු සිතුවිලි

ජනවාරි මාසේ ඉවර වෙලා පෙබරවාරි පටන් ගත්ත ගමන්.මාස දෙකක විතර පෑවිල්ල තාමත් හොඳට තියෙනවා.මහ රූස්ස ගස් හැරෙන්න අනිත් ඔක්කොම ගස් මැලවිලා, හේබාලා ගිහින්.එක එක ජාතියෙ කොළ වැටිලා මිදුල පුරාවටයි පාර දිගටයි.සැරින් සැරේට වෙල දිහායින් එන හුළඟට ඒ වේලිච්ච කොළ ගසන් ගිහින් අඩියක් දෙකක් එහායින් ආයෙම වැටෙනවා.ඒ වැලිත් එක්ක වැදුනාම එන සර සර සද්දෙකුත් එක්කම.වෙලාව දොළහත් පහු වෙලා එකට ලං වෙන්න ඇති මට මතක විදිහට.මම කුස්සියෙ වැඩ ටිකත් ඉවර වෙලා ආවා ඉස්තෝප්පු කෑල්ලට.කුරුළු සද්ද මැකිලා ගිහින්.සමහර විට මේ අව් කාෂ්ටේ හින්දා වෙන්න ඇති.ඒත් ලේන්නු දෙන්නෙක් තරඟෙට කෑ ගහනවා පාර පැත්තේ තියෙන ලොකු වරකා ගහේ ඉඳන්.මන් උන් දිහාත් බලාගෙන පිළ උඩින් ඉඳගත්තේ බුලත් හෙප්පුවයි වංගෙඩියයි අහකට කරලා ටීපෝ එකෙන් තිව්වායින් පස්සෙ. පිළේ ඉඳගෙන බිත්තියට හේත්තු උනේ පුරුද්දට වගේ.තාත්තා එහෙම දැක්කොත්නම් අහගන්න පුළුවන් හොඳම ඒවායින්.එයා කියන විදිහට ගෑණු ළමයි ඉන්න ඕනේ ගැණූ ළමයි විදිහට හැංගිලා මුල්ලකට වෙලා.එහෙම හිටපු කාලයක් තිබුන බව ඇත්ත.ඒත් දැන් තියෙන්නේ ඒ කාලේ නෙමේ කියලා හිතුන වාර බොහොමයි.චීත්තෙත් හරි ගස්ස ගත්ත මන් කකුල් දෙකත් පිළ උඩ තියන් අත දි

හිල් වෙච්ච ටකරමෙන් හරියටම ඉර පේන වෙලාවක දවල් කෑමට ආපු ගමනේ කිරි දෙන්න නැවැතුනේ සතියකට කලියෙන් මරුවත් එක්ක බාගෙට මැරිලා එළිය බලපු ලේ කැටියට.. යන්නට හිටියත් පැය භාගෙන් කොහොමද යන්නේ මන් හුස්ම ගන්නකොට නිල් පාටට නහර පේන කටුයි හමයි විතරක් තියෙන ලේ කැටියව මෙහෙම දාලා.. උදේ කාපු රොටි කෑල්ල කිරි වෙලා යනවා කිරි කැටියගෙ පොඩි බඩට බලන් ඉන්න අතරෙදි ඕවා ඩොක ඩොක ගාගෙන වැටෙනවා වතුර බිංදු ටකරමේ හිල් වලින් වැටෙනවා වතුර බිංදු පොඩ්ඩව වහ ගද්දි නැගිටිලා යන්නවත් තැනක් නැති වෙද්දි "අම්මේ අයින් වෙයන් පොඩ්ඩක් මේකව තියලා ගන්ඩ රෙදි ටික" ඇඳට ඔත්පල වෙච්චි අම්මව අතකින් ඇඳලා "ඉඳපන් පුතේ ආච්චි එක්ක" කියලා පැන ගත්තේ එළියට මිනිහෙක් නැති උනත් මට ළමයට ඉන්නවා සුපරින්ටන්ට් තාත්තෙක් ඕවා හිතන්නෙ මොකටද දැන් අරන් රෙදි ටික දැම්මා ඇතුළට වැස්ස හරි ලොකු උනත් මටත් හිතුනේ වැස්සේ තෙමෙන්ඩ උන්ට ලොකු ගෑනියෙක් උනත් හිතින් මන් පොඩි කෙල්ලෙක් තවත්... වැහි බිංදු මගේ ඇඟට වැටෙනකොට රිදුනට සනීපයි වැස්ස වැඩි වෙද්දි ඔහොම්මම තමා ජීවිතෙත් ප්‍රශ්න වලට හුරු උනාම පැණි රහයි දුක උනත්... මාස