හිත නැවතුනු සිතුවිලි

නිරිත දිග මෝසමට රතු වෙච්ච නිල් අහස කළු වෙන්ඩ වෙර දරයි ඇත්තක්ම වෙන්නටම රාත්‍රිය ගලාවිත් රැදුනේ ගෙයි දොරකඩම ඉඟියකින් දැනිලාද සැබැවින්ම දැකලාද බිත්ති මත රැඳුන ඒ වහල යට සිටිය ඒ මගේ හිතට අරක් ගත් පාළුවත් තනිකමත් සිහින් සර නගා ආ සුළං රැලි චණ්ඩ වී ඔච්චමක් කරමින්ම ගේ තුලින් හමන්නේ කුටි දෙකක හිටියමුත් ඔබෙ සුවඳ දැනෙනවා අම්මේ ඔබෙ පොඩි පුතා නිදන්නට වැටෙනවා කාමරේ වහලයේ තිබුන ඒ වීදුරුවේ පෙනුනේ දිය සෙවල හා අඹ ගහේ කොළ දෙකක් සිහින් පිනි බිඳු ඇවිත් දෝරේ ගලනා විටදි නොදැනීම නිදි වැදුනෙ විඩාවට හිත ඇතුලේ මැදියම් රැය ළඟා වෙද්දි හෙන පුපුරන ඒ සද්දෙට මම ඇහුරුනෙ සසල වෙලා හා පැටියෙක් පරිද්දටම ලාම්පු එළි නිවී ගොසින් එළිය කවිද අරන් ගිහින් ඇස් ඇරියත් මම දැක්කේ කාපා දැමිය හැකි කළුවර කරදඩු උස් මහත් උනත් දවල්ට චණ්ඩියෙක් උනත් හොඳටම මම කළුවරේට තාමත් මම බයයි අම්මේ හෙන පුපුරන සද්දෙ මැදින් ගොරවන ඒ හඬ අතරින් ඔබේ තුරුලේ සැඟවෙන්නට අම්මේ මාව ළඟට ගන්ඩ ඔබේ උණුසුම අතරෙ ඉදගෙන තනි ඇහැක් ඇර ඇස් කොනින් මම අහස දෙස බැලුවත් අම්මේ දැන් දැනෙන්නේ නැත බියක් මා හට හා පැටියෙක් වගේ බයෙන් ගුල

නොවැම්බර අග උනාට මේ අවුරුද්දේ වැස්ස නොහිතපු විදිහට තමා ආවේ. වෙනදාට මෙච්චර වහින්නේ නෑ. කුඹුරු යායම සුදු පාටට වතුරෙන් යට වෙලා. එකට යන්නෙ නැතුව ඉක්මනට ලොකු වෙන්න හදපු ගොයම් ගස් වල කොල විතරක් අතරින් පතර වතුරෙන් උඩට ඇවිත්. වැස්ස යන්තන් අඩු කරපු හින්දා කුඹුර බලන්න ගිය ශිල්පකාන්ත දැක්කා ඒ ගස් වල උඩ චූටි පිණි බිංදු රැඳිලා තියෙනවා. ඈත කන්දේ පැත්තෙ ඉඳන් ආපු හුළඟත් එක්ක ඒ බිංදු ආයෙම වතුරට වැටෙනවා. ඒත් ඒ බිංදු ගහ යට කරන්න තරමට වතුර වැඩි කරන්නෙ නෑ. මුළු නියරත් වතුරෙන් වැහිලා. සෙරෙප්පුත් දාගෙන නැති ශිල්පකාන්තගෙ කකුල් සුදුවට පෙනුනා වතුර අස්සෙන්. නියර දිගේම ඇවිත් වත්තට ගොඩ වෙලා ශිල්පකාන්ත කෙලින්ම දිව්වෙ ගෙදරට. ගෙදරට ඇවිත් දොර වහන්න කලින් ඉස්සරහ බැලුවාම පෙනුනේ පාරේ අයිනෙ වැටේ තිබ්බ සපු ගස් ටික හුළඟට වැනෙන විදිහ. සපු කොල කඩන් ඇවිත් මිදුලට වැටෙනවා. වේගෙන් ආපු කොලයක් ගෙට ඇතුල් උනේ දොර ඇරලා තිබ්බ හින්දා නිසා දඩාස් ගාලා දොර වහලා ශිල්පකාන්ත ආව ගේ ඇතුලට. "අම්මේ, අක්කලා ආවේ නැද්ද ? " "ආවනම් උබට පේනවනෙ. මඟ එනවා ඇති" දයාවති කුස්සියෙ ඉඳන් කෑ ගහලා කිව්වා. ශිල්පකාන්තට ඉස්කෝලේ අක්කට කලින